دستخط یکعدد مانی

رفتیم منزل آقای برادر برای دور همی خانوادگی. یه تکه کاغذ از لای وسایلای برادر زادم نظر خاهرم رو جلب میکنه. برش میداره و مشغول خوندن میشه. گویا رُهام (آقای برادر زاده) و دوستش سر کلاس نامه نگاری کردن باهم. کاغذ رو گرفتم و شروع کردم به خوندن. انگاری یکی بهم نهیب زده باشه زمانت داره میگذره اینم نشونش که این بچه فسقلی الان برای خودش آقایی شده 9 سالشه که میتونه بنویسه و بخونه.

بهش میگم رهام این کاغذ رو می برم با خودم خونه میخام بزارم لای دفترچه ی خاطرات.
خاهرم با شیطنت مخصوص خودش نگاهی بهم میندازه و میگه: لابد تو دفترچه خاطرات عمومی (منظورش وبلاگمه). آهان؟؟؟؟؟؟؟
با هم کل کل فوتبال داریم. من طرفدار داماشم و اون طرفدار پرسپولیس. اسم چند تا بازیکن ایرانی و خارجی جدید رو بهم میگه اما نمی شناسمشون. برای اینکه پیشش کم نیارم بهش می گم تو اصلن پائولو مالدینی، سیدروف و داویدز رو می شناسی؟ شاهرودی و مهرداد میناوند و بهروز رهبری فرد رو چی؟ هاج و واج منو نگاه می کنه.
حرف هامون کشیده میشه به برنامه نود که زنداداش بیننده پروپاقرص شه. میگه گویا محسن مسلمان بازیکن پرسپولیس به خاطر قلیان کشی از اردوی تیم ملی جوانان خط خورده. یاد مجاهد خضیراوی میفتم که چند سال پیش به خاطر حضور تو پارتی یا جشن تولد یا هر چی، 5 سال از فوتبال محروم میشه و آینده ی  فوتبالش به خاطر همین نابود میشه.
زنداداشم میگه قلیان همه جا هست خب خیلیها ازش استفاده می کنن. خاهر می گه راست می گن قلیان کشی جرم بزرگیه اما اختلاس اونم از نوع میلیاردیش عادیه برای همه آخه هیجان به زمین زدن آدما و بدنام کردنشون بیشتره.
بهشون می گم نه قلیان نه اختلاس فقط مداح تیرانداز. والا

مانی منظوری، دوست رُهام براش نوشته:

دوست خوبم رهام یادت بود خانم شیما توی معدکودک به ما شعر همیچی آرومه یاد و با ما خوب بود.