دانستن زیادی هم خوب نیست

بعد از سلام و احوالپرسی و صبح بخیر، بی آنکه با هم صحبتی کنیم نگاهش را از روی من بر نمی داشت. من که زیر چشمی می دیدمش، توی دلم گفتم: لابد باز هم ریمل و رژ قرمز کمرنگم ذهنش را درگیر کرده و همش این سوال "خبریه؟ خوشگل پشگل کرده" توی ذهنش وول می خورد.
چند روز پیش که داشتم با خاهرم اس ام اس بازی می کردم موقع ناهار، رو کرد به من و گفت: خبریه؟؟؟؟ گفتم: نه بابا چه خبری؟؟ گفت: آخه همش داری اس ام اس میدی. خنده ای زورکی تحویلش دادم و مشغول خوردن ناهار شدم اما توی دلم از کنجکاوی بیش از حد این زن خنده ام گرفته بود و ازینکه زیادی خودش را با من نزدیک احساس می کرد تا سوالاتی از من بپرسد که اصلن نیازی نبود بداند، لجم گرفت.

  

همکار من نمی داند که من این رژ و ریمل را تازه خریده ام و هر بار که زمانی برایم پیش بیاید از آنها استفاده می کنم و خبر خاصی هم نیست و احیانن اگر هم خبری بود نیاز نبود که برای او توضیح دهم.
همکار من نمی داند زیادی خوب نیست وارد حریم خصوصی دیگران شد. همکار من نمی داند کنجکاوی مربوط به زمانهای خاصی از زندگی ست، زمانی که میخاهد هویت آدمها شکل بگیرد و آدم برای هر چیزی دنبال معنا و مفهومی ست اما کنجکاوی زیاد از حد فضولی تلقی خاهد شد. همکار من نمی داند مردم با آدم زیاده از حد کنجکاو نمی توانند کنار بیایند.
کاش همکارم یاد بگیرد دانستن بیش از اندازه زیاد هم خوب نیست حتا گاهی ممکن است برایش دردسر هم شود ...

پ.ن. 1 :برادر خوبم بابک اسحاقی عزیز خوشحالم ازینکه این پستت پر بود از آرامش و امیدواری و صبر. خوشحالم که سکوتت با چنین پستی شکست.

پ.ن. 2: دیروز خیلی خوش گذشت و روزی به یادماندنی و شادی برایم شد.