بیاموزیم که:
* با احمق بحث نکنیم و بگذاریم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند.
* با وقیح جدل نکنیم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روح ما را تباه می کند.
* از حسود دوری کنیم چون اگر دنیا را هم به او تقدیم کنیم باز از زندان تنگ حسادت بیرون نمی آید.
* تنهایی را به بودن در جمعی که ما را از خودمان جدا می کند، ترجیح دهیم.
* از "از دست دادن" نهراسیم که ثروت ما به اندازه شهامت ما در نداشتن است.
* بیشتر را به کمتر ترجیح ندهیم که قدرت ما در نخواستن و منفعت ما در سبکباری است.
* کمتر سخن بگوییم که بزرگی ما در حرفهایی است که برای نهفتن داریم نه برای گفتن.
* از سرعت خود بکاهیم که آنان که سریعتر می دوند فرصت اندیشیدن به خود نمی دهند.
* دیگران را ببینیم تا در دام خویشتن محوری اسیر نشویم.
* از کودکان بیاموزیم. پیش از آنکه بزرگ شوند و دیگر نتوان از آنان آموخت...
آموختنی هایی که زندگی رو زیر و رو میکنن
ممنون باران بهاری ...
ممنونم دوست من
خیلی خوب بود مثل شربت کم شیرین دانه ریحان تو این هوای گرم بهاری
والا ما فقط شنیدیم یه چیکه درست نمی کنی که ما بخوریم
مشکل اینجاست که اینروزها شناختن افراد خیلی سخت شده!
خیلی خیلی سخت اما آدمها همیشه نمی تونن نقش بازی کنند که
وای باران جون خیلی خوب بودن اینا تو این روز ها خیلی ب درد من میخوردن مخصوصا 2 تای اولی و کمتر صحبت کنید دارم خودم رو به داشتن ب این اخلاق ها عادت میدم و میدونم میتونم
آفرین دختر خوب. چقدر خوبه که هر رو خودمون رو عادت بدیم به یادگیری خوبیها و بزرگ بشیم و درسهای زیادی از زندگی بگیریم خصوصن در برابر کسانی که حتا توانایی درک خیلی از موضوعات رو ندارند