شکست و پیروزی زندگی من

تلویزیون روشن بود و میترا بابک داشت حرف میزد درباره ی زندگی خودش و مشکلاتی که از سر گذرونده بود.

" من زندگی خوبی در ایران داشتم اما وقتی تصمیم گرفتم بیام اینجا (انگلیس) با دست خالی اومدم و از نو همه چیز رو شروع کردم با اینکه دو تا بچه داشتم اما تمام تلاشم رو کردم تا درسم رو به پایان برسونم. در مقطع ارشد یکی از استادانم منو به شدت خُرد کرد و همزمان همسرم که از اون جدا شده بودم بشدت با مزاحمت هایی که برام ایجاد کرده بود، منو تحت فشار قرار میداد اما با پذیریش دو تا مدرک از همون دانشگاه محل تحصیلم که دریافتش بسیار دشواره دوباره تونستم به خودم بیام و به موفقیت برسم و این اتفاقات تلخ باعث نشد تا از پا بیفتم. در همین گیرو دار احساس درد های وحشتناکی در سرم داشتم. به دکتر مراجعه کردم و بعد از ام آی آر ، توده ای در سرم مشاهده شد. دکتر بمن گفت: چیزی رو که میخام بگم طاقت شنیدنش رو داری؟ یک توده در سرت جا خوش کرده که تو نمی تونی عمل کنی چون باعث مرگت یا فلج مادام العمریت میشه. مشخص نیست چقدر بتونی دووم بیاری 6 ماه، یک سال، 10 سال و یا بیشتر اما علم باید پیشرفت کنه تا درمانی برای این درد پیدا بشه. تو باید بتونی باهاش کنار بیایی و اون توده رو در وجود خودت بپذیری و باهاش زندگی کنی.

وقتی از در مطب بیرون اومدم با خودم در جنگ بودم. به دو تا بچه م فکر می کردم، به زندگیم، سختی ها و خوشیهایی که داشتم. به اینکه چقدر زنده می مونم و چقدر فرصت دارم....

این اتفاق سال 2006 برای من افتاد و تا به امروز دارم زندگی میکنم و یاد گرفتم انسان باشم و به همنوع خودم کمک کنم اما از زندگی خودم غافل نباشم و برای خودم هم اهمیت قایل باشم. نمی دونم تا چه مدت زنده هستم اما تا هر زمان که زنده ام می دونم باید زندگی کنم"

و مجری احمق برنامه با گفتن" خانوم بابک دو دقیقه بیشتر فرصت نداریم" حرفهاش رو قطع کرد و میترا بابک با لبخند همیشگیش، موضوع برنامه هفته ی آینده ی رو اعلام کرد.

* این پست

پ.ن: دوستانی که این برنامه رو دیدند اگر بعضی از جملات درین پست با برنامه پس و پیش شده به بزرگی خودشون ببخشند چون بعد از 2 هفته سخته یادآوری تمامی حرفهای خانوم بابک با جزییات. آنچه اینجا نوشته شد چکیده ای بود از آنچه که در ته ذهنم مونده بود.