نمی دانم ...

نمی دانم چرا برای آنچه متعلق به ما نیست اصرار زیادی داریم که بدستش آوریم
 ولو به هر قیمتی که شده
غافل ازینکه آنچه که به ما تعلق دارد
 در گوشه ای متلسمانه چشم انتظار ماست ...

دری که بی دلیل بسته مانده

در محله ی سبزه میدان رشت یک مقبره ی خانوادگی هست که مرحوم ابراهیم پوردادوود در آن دفن شده که متاسفانه درِ اون مقبره برای بازدید عموم چند سالیه که بسته مونده. خوب من اصلن نمی دونستم چنین مقبره ای در رشت وجود داره تا اینکه یکی از دوستان اون مکان رو بهمون معرفی کرد. واقعیت اینجاست هر زمان که ازین مکان رد می شم خیلی دوست دارم درش باز بشه تا مردم و مسافران هم بتونن از مقبره این عالم فریخته دیدن کنند. حالا دلایل بسته بودنش بماند اما میخام این رو بگم که دنیا داره برای جذب توریست به هر راهی متوسل میشه تا هم از این طریق کشور ها با آداب و رسوم و بناهای مهم و ... هم آشنا بشن و هم سود و درآمدی از این راه کسب بشه. یه نمونه کوچک که کشور کره جنوبی انجام داده  / اینجا

پ.ن.1 : هر مشکلی پیش بیاد که لزومن بد نیست. اگه اونطرف قضیه رو بشه نگاه کرد با یه دید بهتر، می بینی حتمن یه سودی می تونی ازش ببری حتا اگه سودی هم نبری حداقل می دونی داری کم کم تبدیل میشی به آدم با تجربه. پس به جای اینکه به زمین و زمان لعنت بفرستی یه کم فقط یه کم زاویه ی دیدت رو تغییر بده. همین...
(این پ.ن برای کسی نوشته نشده بلکه فقط یه تلنگره برای خودم)

پ.ن.2 : شاید بار ها این آهنگ رو گوش کرده باشید اما یه توضیح کوتاه بدم در موردش که خاننده ی جوان گیلانی "عماد قویدل" با هنرش نه با س.ل.ا.ح دیگه ای از هموطنانش خاسته که در کنار هم باشن نه روبری هم.