سوتی بزرگ

یکسری از فیلمها و برنامه های هفتگی هست که من حتمن توی برنامه ریزی هام میگذارم و می بینمشون بدون یک دقیقه تاخیر چون برام خیلی مهم هستند اگر در همون زمان نبینمشون وقت نمی کنم برای دیدن تکرارشون. هر زمان هم که با آب و تاب برای همکاران یا دوستان تعریف می کنم از من قول می گیرند تا زمان پخشش حتمن یک پیامک بهشون بزنم تا اونها هم بتونن ببینن اون برنامه رو.

دیشب طبق عادت جمعه شب های ساعت 10 به یکی از همکاران پیامک زدم که فلان برنامه شروع شد و گوشی رو گذاشتم کنار. بعد از نیمساعت یکی دیگه از همکارانم پیغام تشکر برای من فرستاد. بنده که مبهوت بودم، سلامی عرض کردم و دلیل تشکر رو ازشون جویا شدم. ایشون پیام بنده رو برام فوروارد کردند و در انتها نوشتند اگر موجب ناراحتی من شده از من عذر میخاد. کلن اینقدر ازین حرفش جا خوردم که هضمش برام سنگین بود. اشتباه رو من مرتکب شده بودم و ایشون ابراز ندامت نمودند. مطمئنشون کردم که بنده اشتباه بسیار بزرگی رو انجام دادم و امیدوارم دیگه ازین دست موارد پیش نخواهد آمد.

نتیجه ی موجود اینکه اطلاع رسانی در هر زمینه ای رو 10 دقیقه قبل از شروع برنامه و با اشراف کامل به شماره ی مشترک مورد نظر به سمع و نظرشون برسونم.

لازم به ذکرِ در سال کم اتفاق میفته سوتی بدم اما اگر هم سوتی بدم شاهکار ترینش اتفاق میفته.

شاد بودن مقصد نیست

روش زیستن است....

هر لحظه که از زندگیم شاد بودم

زندگی کردم.