بعضی از آدمها وجودشان در زندگی نعمت است. اگر از زندگی حذف شوند، یکجای زندگی مان می لنگد. انگاری پایمان تاول می زند از شدت حمل بار زیاد اما با این آدمها، توانمان بیشتر می شود و روحیه مان افزون تر.
این آدمها که نباشند، زندگی یک خلا را تجربه می کند، یک پوچی را می گذراند. انگاری بدون این آدمها ما هیچیم. آنها که نباشند تازه می فهمیم که وجودشان تکیه گاهی بود ...
و من خوشحالم چند تایی شان نگین زندگی من اند.