من هیچوقت اشتباه نمی کنم ...

مدیر من سِمت خیلی بالایی توی شرکت داره. یادمه اوایل که اومده بودم سر کار یه روز یکی از مدارکا رو اشتباهی با مدارکای دیگه گذاشتم توی کمد. خیلی دنبالش گشت. بعد من بهش گفتم شاید توی مدارکای خودتون گذاشتید. با اطمینان گفت برو تو وسایلای خودتو بگرد و پیداش کن. گشتم و اتفاقن پیدا هم کردم. بعد با قاطعیت رو کرد به من و گفت: "من هیچوقت اشتباه نمی کنم".

واقعیتش از وقتی اومدیم شرکت جدید (آخر مهرماه میشه 2 سال) انگاری همه مون دچار آلزایمر شدیم. سعی می کنم  کارای مدیرمو چک کنم  تا با توجه به بُعد مسافت اشتباهی مدرکی رو نفرستیم جایی. چند روز پیش یه کاری از من خواست که من گفتم مسوول مربوطه ش مرخصیه. دوباره چند ساعت بعدش گفت: خانوم بهتون گفتم بدید کارو مسوول مربوطه ش انجام بده. بنده هم بهش گفتم نیست آقا نیست. فرد مربوطه رو از کجا بیارم براتون (البته خیلی محترمانه گفتما). بعد ایشون گفت گویا وضع خیلی خرابه. (البته از نظر حافظه گفت) بنده خنده ای کردم و یاد 5 سال پیش افتادم که بمن گفت: من هیچوقت اشتباه نمی کنم.

بله اینطوریاست که آدما حتا قوی ترین و بهترین و منم منم کنان هاشون هم یه روزی از تک و تا می افتد و دلسوی و ترحم ملت رو براش خودشون میخرن. خیلی خوبه تا هستیم، تا سر پا هستیم، تا قدرتمند و ریشه دار و ... هستیم، آدم باشیم، آدم ...