در ایران یه فیلم می سازن به اندازه ی انگشتای هر دوتا دست ملت بازیگر داره بعد هر 10 تا بازیگر باید توی پوستر فیلم باشن. احیانن اگه جا هم نشه از کنار گوشه و بلوز و شلوار و جاهای خالی حتمن قیافه شون هست.توی خارج یه فیلم می سازن به اندازه انگشتای دست و پای ملت بازیگر معروف و مشهور و اسکاری داره بعد توی پوستر فقط بازیگر اصلی فیلم توی پوستر هست.
فکر می کنید دروغ می گم؟ اینم از شاهد زنده
پوستر فیلم 12 یار اوشنپوستر فیلم 50 کیلو آلبالوحالا چرا این پست رو نوشتم. دلیلش خبریه که اینجا خوندم. وای به حال هنر مملکتی که حاجی فیلمای ده نمکی بخاد پوستراشو طراحی کنه.هر چند گناه داره اصلن اسم این مدل فیلما رو گذاشت هنر.
سلام
دوست عزیزم قیاس مع الفارق نکن...چرا دوتا کلاس متفاوت رو باهم میسجی..
کاستی ها رو نمیشه ندید گرفت ...
ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم...
میدانی با این همه موانع و کج فهمی هاهنوز سینما نفس میکشه والله معجزه است..
وقتی اجرای کنسرت و تئاتر با فتوی این و آن متوقف میشه..دیگر جایی برای چنین نقدی نمی مونه...
تیزهوشی و سواد سینمایی خیلی مهمه نادیا با اینکه با حرفت هم عقید ام
چه توصیف و مقایسه جالبی
خوشم اومد
تاحالا بهش دقت نکرده بودم
ممنونم نازلی
آخه مشکل اینجاست کاور آلوبم خاننده هامون هم خیلی خنده دار و مهدکودک پسنده. فقط تمام قوا رو کله ی هنرمند کارگرفته شده