من قبل تر ها که صدای ضبط شده ی خودم رو میشنیدم حالم بد میشد. فکر می کردم خیلی بد صدام . لهجه دارم خصوصن زمانی که میخوندم و ضبط شده ش رو گوش میکردم فکر می کردم پولیپ دارم.
الان یه مدته از شنیدن صدای ضبط شده ی صدام متعجبم که چرا دیگه خجالت نمی کشم بشنوم یا حتا دیگران بشنون. فکر می کنم وقتی حساسیت ناشی از حس بد رفت کنار منم تونستم صدای ضبط شده ی خودم رو دوست داشته باشم. پیغام صوتی میفرستم بی اونکه خجالت بکشم. میخام بگم گوش و چشم و زبان و احساس و فکر ما هر روز چه حجمی از اتفاقات رو از سر میگذرونه حالا مثبت یا منفی فرقی نمی کنه واکنش خیلی از ما به این اتفاقات مهمه که چی باشه.
یک نکته ی مهم:
اگه یکی تو تمام گرفتاریهای زندگیش حواسش به شما هست، زنگ میزنه بهتون و حالتون رو میپرسه، نگران تونه، حتمن به این رابطه احترام میزاره. فرقی هم نداره اعضای خانواده باشه همسر یا پارتنر باشه یا رفیق چندین و چند ساله. خر فرضش نکنین( که شاید چیزی حالیش نیست ) و خودتون رو مجاز ندونین که لابد از طرف شما بهش چیزی می ماسه که پیگیر احوالتونه، نه چون فقط شما رو دوست داره محبت هم داره و پیگیر خودتون و زندگی تون و حال تونه.
یک نکته ی مهم تر:
سایت و کانال تلگرام و اینستاگرام دکتر شیری رو دنبال کنید. مطالب خوبی داره. حیفه مطالب به این خوبی که کلی هوشمندی و دانش پشتش هست رو خیلی ها ازش اطلاعی ندارن.
کانال تلگرام: drshiri@
اینستاگرام: alirezashiri
سایت: www.tavangary.com