هشت سال

امروز هشتمین سالیه که بطور رسمی تو این شرکت بعنوان کارمند کار می کنم. به برق و باد گذشت. منی که یه جا نمی توستم بند باشم شدم کارمند. بعضی اوقات برای خودم هم جای تعجبه چطور اونهمه هیجان و اشتیاق رو دادم به سکون. البته بگم بنده بعد از کار هم همچنان فعالیتهامو دارم و اگه جسمم اجازه بده تا خود شب انرژی دارم که کارهامو پیگیری کنم. پریروز خواهرم بهم میگفت تو صبح زودتر ازمن بیدار میشی دیرتر از من میای، محل کارت خیلی دوره ولی تو چطور انرژی داری اینقدر :))) 

گفتم اینو بگم که به آدمایی که اونقدر وقت با ارزش شون رو هدر میدن حسودیم میشه. بگردن ببینن تو زندگی به چی علاقه دارن به در و دیوار و اینو و اون لعنت نفرستن. علایق شون رو پیدا کنن و شیرجه بزنن توش هم از زندگی لذت ببرن هم از مفید بودن برای خودشون و هم ازینکه تاثیری که میتونن روی زندگی دیگری داشته باشن. (بنده رو به دوربین در نقش ناصح وارد میشم ) خلاصه اینکه زندگی درد داره خوشی داره سختی داره عشق داره باید گشت و راههای خوب زندگی کردن رو پیدا کرد وگرنه تنها مشکلی که تو زندگی چاره نداره مرگه ...