طبیعت

تقریبن دو سه سال پیش بود که یه مصاحبه دیده بودم از زن و مردی افغان که در زمان یورش طالبان به این سرزمین غنی و با فرهنگ و در بحبوحه ی جنگ و شلوغی و مرگ تو حیاط منزل شون، گل پرورش می دادند.شما فکر کن حیاط خونه شون (دقیق یادم نیست حیاط خونه شون بود یا یه باغ داشتن ) پر از گل های رنگی و خوشگل بود و آدم انگشت به دهان می موند از این حجم از امیدواری و زندگی توی اون شرایط.

امروز که داشتم گل هامو مرتب می کردم یاد اون گزارش افتادم. اصلن کاری به جنگ و صلح و این صحبتا ندارم حرفم اینه بعضیها چطور بلدن خوب زندگی کنن حتا توی شرایطی که هر لحظه امکان داره خطرتهدید که چی عرض کنم نابودشون کنه (خداییش این مردم افغان چقدر ظرفیت پذیرش توپ و تانگ و تفنگ و انفجار دارن؟؟؟؟؟؟ حتا فکر کردن بهش آدم رو دیوونه میکنه)

مخلص کلام این که طبیعت خوب معلمیه.