دری که بی دلیل بسته مانده

در محله ی سبزه میدان رشت یک مقبره ی خانوادگی هست که مرحوم ابراهیم پوردادوود در آن دفن شده که متاسفانه درِ اون مقبره برای بازدید عموم چند سالیه که بسته مونده. خوب من اصلن نمی دونستم چنین مقبره ای در رشت وجود داره تا اینکه یکی از دوستان اون مکان رو بهمون معرفی کرد. واقعیت اینجاست هر زمان که ازین مکان رد می شم خیلی دوست دارم درش باز بشه تا مردم و مسافران هم بتونن از مقبره این عالم فریخته دیدن کنند. حالا دلایل بسته بودنش بماند اما میخام این رو بگم که دنیا داره برای جذب توریست به هر راهی متوسل میشه تا هم از این طریق کشور ها با آداب و رسوم و بناهای مهم و ... هم آشنا بشن و هم سود و درآمدی از این راه کسب بشه. یه نمونه کوچک که کشور کره جنوبی انجام داده  / اینجا

پ.ن.1 : هر مشکلی پیش بیاد که لزومن بد نیست. اگه اونطرف قضیه رو بشه نگاه کرد با یه دید بهتر، می بینی حتمن یه سودی می تونی ازش ببری حتا اگه سودی هم نبری حداقل می دونی داری کم کم تبدیل میشی به آدم با تجربه. پس به جای اینکه به زمین و زمان لعنت بفرستی یه کم فقط یه کم زاویه ی دیدت رو تغییر بده. همین...
(این پ.ن برای کسی نوشته نشده بلکه فقط یه تلنگره برای خودم)

پ.ن.2 : شاید بار ها این آهنگ رو گوش کرده باشید اما یه توضیح کوتاه بدم در موردش که خاننده ی جوان گیلانی "عماد قویدل" با هنرش نه با س.ل.ا.ح دیگه ای از هموطنانش خاسته که در کنار هم باشن نه روبری هم.

رد شدم :!

5 شنبه ساعت 18/30 عصر

مسوول ثبت نام آموزشگاه گفت: یکشنبه بیا ساعت 7 امتحان آیین نامه رو بده ایشالا قبول شدی در مورد امتحان شهر برات توضیح میدم که چیکار باید بکنی فقط سعی کن قبلش حتمن یه جلسه با یکی از مربیان آموزشگاه بری برای تمرین.

یکشنبه ساعت 6/30 صبح

چای تازه دم رو خورده نخورده، لباس پوشیدم رفتم تا سر خیابون. ماشین دربست گرفتم تا راس ساعت جلوی آموزشگاه باشم. 5 دقیقه به 7 دو تا خانوم دیگه منتظر بودند + دو تا مربی تا یکی بیاد در رو باز کنه. ساعت 7/5 آقای مسوول خوش اخلاق اومدن و درو باز کردن و کم کم باقی کارآموزها و مربیان هم وارد شدند. من به ساعتم خیره میشم ساعت 7/15 ست و خبری از امتحان نیست. مسوول ثبت نام کارتکسها رو یکی یکی میگره و میگه بیرون منتظر بمونید. ساعت یکربع به 8 صبحه و باز هم خبری از امتحان نیست.  

به گفته ی مسوول ثبت نام و برنامه ریزی بنده که قرار بود تا ساعت 8 تموم بشه امتحان، ساعت 8/15 وارد سالن شدیم و جناب سرهنگ بعد از سلام و احوالپرسی گفت: بهتره برای هم ارزش قایل باشیم و احترام هم رو داشته باشیم چون چند روز پیش یه آقای تحصیل کرده بمن گفته تو حرف زدنتو بلد نیستی و منم بیرونش کردم اما اومده معذرت خاهی کرده (حاجی اصل ماجرا رو تعریف نکرده اما من موندم چه ملت درگیری داریم بخدااااااااا بالاخره در روز باید به چیزی گیر بدن تا شبشون روز بشه)

نیم ساعت در مورد محتویات کتاب صحبت کرد و گفت 90% سوالات از توضیحات من میاد. (خداییش من اصلن چیزی نخونده بودم خدا پدرشو بیامرزه واااااااااااالا) بالاخره ده دقیقه به 9 امتحان شروع شد. جالب ترین قسمت ماجرا اینجا بود که یکی از کارآموزا یک دقیقه مونده بود به امتحان رسید ....

9/10 امتحان تموم شد و مشغول تصحیح کردن بود و همچنان حین تصحیحی حرف هم میزد جناب سرهنگ. می گفت: رفتم جشن گلریزون برای کمک به یکی از راننده ها که بتونه با پرداخت دیه از زندان بیاد بیرون ولی من کمک نکردم. چرا بایستی اینکار رو انجام می دادم وقتی راننده میدونه بیمه ش تموم شده چرا نشسته و ماشین رو بیمه نکرده. آقای سرهنگ با این حرفش منو یاد فیلم مارمولک انداخت که مهران رجبی قرار بود نماینده ی مردم بشه و داشت لیست بدهکاران رو نگاه می کرد. رسید به یکی که 500 هزار تومن بدهکار بود. رو میکنه به مشاورش و میگه:اووووو این اینقده بدهکاره همون بهتر که بمونه همون تو (زندان)

سر آخر هم بنده 6 تا غلط داشتم و ناکام و شکست خورده، راهی محل کارم شدم 

هفته ی دیگه یکشنبه دوباره باید برم برای امتحان آیین نامه