هنرمندان محبوب من

آخ آخ آخ قاب به این قشنگی، چه هنرمندایی، خوش صدا و چیره دست که من آرزو دارم روزی توی این قاب در کنار این دو تا قرار بگیرم.

سارا نایینی و رضا روحانی. این دو هنرمند باعث شدن من موسیقی رو دنبال کنم و هر بار که خسته میشم و نامید و به خودم انگ کودنی میزنم به روزی فکر می کنم که قراره کنار این دو نفر باشم و اجرای مشترک داشته باشیم...

امروز تو آموزشگاه باید دو تا آهنگ گل گلدون و غوغای ستارگان رو برای استادم اجرا کنم. استرس دارم با اینکه تمرین کردم. پیانو ساز خیلی دوست داشتنی، کلاسیک و آرامبخش و .... هست اما تو سنین پایین تر یادگیریش خیلی راحت تره اما خوشحالم شروع کردم به یادگیریش اگه رسمی ادامه ندادم حداقلش اینه بی هنر از دنیا نمی رم.

سیمین غانم

گل گلدون سیمین غانم بدون اینکه بدونم چرا یه احساس خوبی رو بهم میده برای همین تصمیم گرفتم این بار کنسرتش رو از دست ندم. با توجه به اینکه ما بچه شهرستانیها از امکانات محرومیم و توی پایتخت کلیه ی مراکز فرهنگی دایره برای همون برای کنسرت باید بیام تهران.

دردسرتون ندم که برای دوم آذر جمعه بلیط خریدم بیام برای کنسرت بالکن رو هم خریدم یه ردیف سه تایی چون تنها بودم همش تو انتخاب صندلی معضب بودم که نکنه یه آقا پیشم بشینه (من با آقایون مشکل ندارم ولی سینما و تئاتر از نظر من طبیعیه تنها اومدن ولی کنسرت خدایی خیلی ضایع است آدم تنها بیاد. شاید من اینطور فکر می کنم). بلیط اینترنتی رو خریدم و پرینت گرفتم و دیدم تو توضیحاتش نوشته از گرفتن فیلم و عکس خودداری شود که یهو یادم اومد آهان کنسرت فقط برای بانوان انجام میشه :))))

مرگ بر آمریکا