اینو بگم که :

این فیلم هم رفت کنار باقی فیلمهای عاشقانه ای که دوستشون دارم. بدجور تو دلم جا باز کرد.

در دنیای تو ساعت چند است؟

وقتی گیله گُل ابتهاج وارد ترمینال رشت شد و فرهاد خودش را به او معرفی کرد بایستی منتظر یک عاشقانه ی قدیمی و یکطرفه باشی که این سالها فرهاد به تنهایی به دوش کشیده و گیله گل بیخبر از همه جا یکهو می افتد وسطش تا او هم این سالها را کمی زندگی کند.

حوا خانوم مادر گیله گل در نبود دخترش سالهای آخر زندگیش را در کنار فرهاد که نقش پسر نداشته اش را داشت می گذراند و گیله گل متعجب ازین موضوع در انتهای فیلم از فرهاد میخاهد تا از روز های بودن با مادرش را برایش بگوید.

خاطره بازیهای شخصیتهای این فیلم در کنار لوکیشنهای زیبا و دیدنی رشت حال آدم را دگرگون می کند انگاری هر آدمی در زندگیش یک عشق قدیمی و پنهان داشته اما یک چیزی مانع از بیانش شده و سالیان سال باید حسرت کش آن روز ها باشد.

این فیلم را باید دید تا حق مطلب را در مورد آن ادا کرد.