زنگهای زندگی ناغافل به صدا در میاد اما تو ناامید نباش

همیشه قضاوت کردن و خونسرد بودن در مورد اتفاقاتی که برای دیگران پیش میاد، راحت تره و تا حادثه ای مشابه برای ما پیش نیومده، نمی دونیم که حجم درد و نگرانی تا چه اندازه ست. هفته ی گذشته استرس زیادی بهمون وارد شد که واقعن انرژی زیادی از نظر روحی و روانی از همه ی ما گرفت. آبجی کوچیکه که بر اثر خوردن غذا یکهفته مریض بود، بعد از رفتن پیش پزشک داخلی، مجبور شد کلیه ی آزمایشهای مربوطه از جمله نمونه گیری، اسکن و ... رو انجام بده و نتیجه ی کمیسون پزشکی؛ نیاز به پیوند کبد رو اعلام میکنه. شاید خود درد اونقدر آزار دهنده نبود که شنیدنش همه ی ما شوکه و ناراحت کرد.
هر کدوم از ما به نوعی به خاهرک روحیه می دادیم اما روحیه ی خودمون بشدت پایین بود. پیوند کبد اون هم در شیراز، حتا تصورش هم درد آور بود. بعد از هم اندیشی تصمیم گرفتیم به پزشکهای دیگه ای مراجعه کنیم و تشخیص اونها رو هم بدونیم. چند تا پزشک رو در لیست نوشتیم تا در ساعتهایی که نوبت داده میشه برای ویزیت مراجعه کنیم. خوشبختانه با معرفی یک پزشک حاذق - توسط مائده ی عزیز دوست خوب وبلاگی که هنوز روی ماهش رو ندیدم- تشخیص به پیوند کبد رد میشه و داروهایی تجویز میشه که تا 45 روز اثر آبسه های اطراف کبد رو از بین خاهد برد.
خوشبختانه دارو با اینکه کمیاب بود و با قیمت بالای 22 میلیون و با وجود بیمه ی سلامت که 70% هزینه رو کاهش داد، 6 میلیون و 500 هزار تومن خریداری شده و امروز برای مصرف به دستمون میرسه.
هر روزی که میگذره خداوند بزرگ رو بخاطر سلامتی که بمن داده شکر می کنم و امیدوارم هیچ بیماری محتاج هیچ پزشک بی مسوولیت و داروی کمیابی نباشه. خداوندا تو را بخاطر مهربانیت سپاس.
امیدوارم روح و روان و جسمتون همواره سالم باشه و خداوند رو بابت دارایی های زندگیتون سپاسگذار باشید.




پ.ن: الهام عزیز اطلاع دادند گویا چالش کتاب داره به یک چالش جهانی (البته به شیوه ای دیگه) تبدیل میشه. خیلی خوشحالم ازینکه مردمی داریم که جهانی شدن براشون مهمه اما امیدوارم مصداق این جمله نشیم خدای ناکرده:

هرگز از کسی که زیاد کتاب دارد و زیاد کتاب می‌خواند نترسید.

از کسی بترسید که تنها یک کتاب دارد و آن کتاب را در حد تقدس دوست دارد و احتمالاْ هرگز آن کتاب را نیز نخوانده است…