"آدمها همه توی زندگی یک قاسم میخواهند برای خودشان. زندگی از ازل تا ابد خاکستری بوده و هست. فقط این وسط یکی باید باشد که به دروغ هم که شده رنگ بپاشد روی این همه ابر خاکستری. اصلا دروغ خیلی هم چیز بدی نیست. دروغ گاهی وقتها منشا امید است. امید هم منشا ماندگاری. یکی باید باشد که رنگی کند دنیا را. کلمهها را قشنگ مصرف کند و شیافشان کند به آدم. رمز زنده ماندن زیر آوار زندگی فقط کلمات هستند. کلمات را قبل از انقضا، درست مصرف کنید. قاسم زندگیتان را پیدا کنید."
امروز که داشتم خبر های صبح رو میخوندم دیدم نوشته کشته شدن 60 نفر در سیل ... توی دلم دعا می کردم فقط ایران نباشه. الان مدتهاست هر خبر بدی دارم می خونم میگم تو ایران اتفاق نیفتاده باشه. میدونم آخر خودخاهیه حتا رذالت اما قلبم درد میگیره از شنیدن اتفاقات بد توی مملکتم، سرزمین دوست داشتنی آفتاب و باران، سرزمین درخت و سبزه و روشنی که چارفصل زیباست. شمالش، جنوبش، کویرش و ...
نا امید نمی شم، ناامید نشیم، نا امید نباشیم.
نا امید نمی شم، ناامید نشیم، نا امید نباشیم.نا امید نمی شم، ناامید نشیم، نا امید نباشیم.
نا امید نمی شم، ناامید نشیم، نا امید نباشیم.