سبزیت را بمن نشان بده

ساعت حدود یک شبه و من روی نزدیک ترین مبل به تلویزیون لم دادم. انگاری کسی میخاد کنترل رو از من بگیره، محکم در دست گرفتمش. هر کس به کاری مشغوله و من خیالم آسوده میشه که کسی نمی تونه جای امنم رو ازم بگیره.
کانال ها رو از بالا به پایین رصد می کنم. یکی ازین شبکه های استانی داره "خانه سبز" رو نشون میده و من هر شب میهمان نیمه های هر قسمتش هستم. رضا-مرحوم خسرو شکیبایی- به جد بزرگ -رامبد جوان- میگه: من امروز وکیل کسی شدم که معنای زندگی رو خوب میفهمه با اینکه سن کمی داره اما نغمه تنهایی یک زن رو شنیده و این نیاز رو حس کرده که این زن هم باید زندگی کنه. علی کوچیک ما-آرش نادی-  میخاد که مادرش ازدواج کنه با مردی که شایستگی همسر بودن رو داشته باشه و بتونه برایش پدر خوبی هم باشه.

 

یادتان جادودانه خواهد ماند

غروب 5 شنبه که میشود دلم هوای عزیزانم را می کند. عزیزانی که باید رفت به دیدارشان و فاتحه خاند بر روی یک تکه از سنگ. شمعی روشن کرد برایشان و با شیشه ای گلاب معطر کرد خانه ی ابدی شان را.

و میراث من از آنها تمام خاطراتی ست که در دلم احساس و در ذهنم مرور می کنم...

غروب 5 شنبه عزیزانمان چشم براه میهمانان شان هستند. منتظر شان نگذاریم. روحشان قرین آرامش باد...
فاتحه ام را نثار می کنم به:
عزیزان در گذشته ام که عجیب جایشان خالی ست
شهناز عزیز که ناباورانه پر کشید بی آنکه لباس سپید عروسی را بر تن کند
غزل زیبارویم که یادش با من همواره باقیست
حشمت الله اسحاقی که مامان ناهید و بابک و مریم و نرگس را تنها گذاشت
و همه درگذشتگان دوستان حقیقی و مجازیم