خدا با ماست

من به آن روز می اندیشم

که من و تو، ما باشیم...

پس بیا دستهایمان را محکم بگیریم که راه زیادی در پیش داریم.

کمی ایمان و اعتماد و صداقت و امید را چاشنی این رفاقتمان کنیم تا یادمان نرود ما هزینه ها زیاد داده ایم.

اما هر بار با خود زمزمه می کنم: خدا با ماست از چیزی نمی ترسم

*نقاشی از اردشیر رستمی

ای کاش ...

دیروز شوری در خیابانهای رشت بود میان جوانان که مرا برد به آن دور ها، دورهای نزدیک آشنا. دور هایی که هنوز وقتی یادش می افتم اشک بی اختیار از چشمان منی که چشمانم مدتها رنگ گریه را به خود نمی دید، جاری می شود.
گفتم بار ها گفتم بازی با کلمات راحت و آسان است برای احساسات پاکی که قسم می خورم به پاک بودنشان. این حس که جوانان در شهر فریاد می زدند و هر پوششی با هر رنگی به تن دارند مرا خوشحال می کند چون مردمم مدتهاست که شادی را از یاد برده اند.
اما دیروز از ته دل فقط آرزو کردم ای کاش دوباره با احساساتمان بازی نشود. همین......
این پست محمدرضا شعبانعلی را حتمن بخانید.