دنیا

من سریال دایی جان ناپلئون رو تا قبل ازینکه منو تو با اون کیفیت عالی پخش کنه ندیده بودم اما همیشه دیالوگ "دروغ چرا تا قبر آآآآآآ" ورد زبان شوهر خاله م بود. وقتی که این سریال پخش شد این دیالوگ ورد زبان خیلی از ما مثلن نسل امروزی ها شد که تکه کلام مش قاسم بود. پرویز فنی زاده شخصیت محبوب مش قاسم دایی جان ناپلئون درباره دخترش دنیا می گفت: دنیا از بچگی با من سر صحنه ی دایی جان ناپلئون می اومد و این باعث شد تا به هنر علاقه پیدا کنه.

بی شک می تونم بگم همه ی ما با کلاه قرمزی خاطره داریم اما نمی دونستیم کسی که بهش جان می ده و حرکات شیرین این موجود دوست داشتنی رو مهمون خونه ی ما کرده همون دنیای کوچک مش قاسم دایی جان ناپلئون بوده.

حتمن تا به این لحظه همه تون با خبر شدید که دنیا فنی زاده امروز از دنیا رفت. روحش شاد.

خدا هر دو عزیز رو رحمت کنه. هر دو خوب خاطره ای برای ما گذاشتند:

پدر با مش قاسم دایی جان ناپلئون و دختر با کلاه قرمزی

منبع عکس: از آرشیو  چلچراغ که در چند شماره گذشته مصاحبه ش در اون مجله به چاپ رسیده بود.

نوستالژی*

خیلی چیز ها هست توی زندگی که ما بهشون عادت کردیم و روزی که ناغافل نبود شون رو احساس کنیم، ما می مونیم و یه دنیا حسرت و تبدیلشون می کنیم به نوستالژی و مرور خاطرات. یه جایی خوندم نوستالژی برای ملتیه که افسره اند و مدام توی گذشته سیر می کنند بی اونکه لذتی از زمان حال ببرند. فکر می کنم دلیلی اینکه ما اینقدر خودخاهیم و همه چیز رو برای خودمون می خاییم همینه،

اما بعضی از نوستاژی ها ویران کننده اند و هیچ ذهنی از یادآوری شون نه تنها احساس خوشایندی نداره بلکه قلب و ذهن آدم از درد دنبال راهی می گرده برای التیام. من نمی دونم توی شهر من، توی کشور من، توی سرزمین من چند نفرند که شبها توی خیابان می خابند، توی گور های ناتمام که منتظر صاحبان دایمی شون هستند، اصلن خیلی ها چطوری زندگی می کنند. دیروز توی داروخانه مرد و زنی بخاطر 47000 تومن دارو نگرفتند و دفترچه  رو پس گرفته و زدند بیرون ازونجا. هر روز و هر روز این صحنه از جلوی من رژه می رند. توی این مملکت غنی که وقتی به راحتی صحبت از 2000 میلیارد میشه( که انگاری  2000 تومن بوده) چرا یه عده ای نباید از حداقل امکانات بهره مند باشن.

خدایا ازت میخام خار و خفیف مون نکنی، همونطور که به ما جان دادی و روح دمیدی در وجود ما، خودت به برکت نامت کمکمون کن و نجاتمون بده از جهالت.

*نوستالژی nostalgia را می‌توان به طور خلاصه یک احساس درونی تلخ و شیرین به اشیا ، اشخاص و موقعیت‌های گذشته ، تعریف کرد. معنی دیگر نوستالژی دلتنگی شدید برای زادگاه است.